Wiedźmin

Wiedźmin to typ wojownika stworzony przez Andrzeja Sapkowskiego. Pojawia się w Cyklu wiedźmińskim tego autora, na który składają się dwa zbiory opowiadań oraz pięciotomowa Saga o wiedźminie. Wiedźmini zrzeszeni są w tajemnym bractwie i zajmują się odpłatnym zabijaniem potworów zagrażających bezpieczeństwu ludzi. Głównym bohaterem Cyklu jest wiedźmin Geralt z Rivii.

Na podstawie tego powstał film Wiedźmin oraz gra komputerowa Wiedźmin i Wiedźmin: Powrót Białego Wilka

Wiedźminami zostają przede wszystkim dzieci niewiadomego pochodzenia. Wielu sądzi, że wiedźminami zostają dzieci-niespodzianki, wiedźmini wierzą, że kiedyś uda im się znaleźć takie dziecko i nie będzie ono musiało przechodzić żadnych prób ani mutacji, by stać się wiedźminem. Młodzi wiedźmini, trenowani są od najmłodszych lat w sztuce walki. Ich organizmy są poddawane daleko idącym przemianom poprzez magiczne eliksiry (tzw. Próba Traw), w celu przygotowania ich do walki z potworami (organizmy wiedźminów nabywają także nowych możliwości, jak na przykład kontrola nad odruchem źrenicznym, wyostrzone zmysły, zwiększony refleks i wytrzymałość). Duża część kandydatów umiera w czasie tych zabiegów. Skutkiem ubocznym zmian jest bezpłodność, często oszpecenie twarzy i czasami utrata pigmentu, przez co wiedźmin staje się albinosem. Skutki uboczne są bardzo różnorodne.

Wiedźmiński trening uczy tłumienia emocji (również dzięki eliksirom), co sprawia, że wielu ludzi postrzega wiedźminów jako pozbawionych uczuć. Uczy również szybszego (oraz cichszego) od innych stworzeń poruszania się, co jest podstawowym atutem każdego wiedźmina. W czasie szkolenia wiedźmini uczą się również wszystkiego o potworach, z którymi może im przyjść walczyć, podstaw magii (znaki wiedźmińskie) oraz wytwarzania eliksirów, które krótkotrwale podnoszą ich sprawność w walce (jakkolwiek nie jest wspomniane czy wiedźmini rzeczone eliksiry wykonują własnoręcznie). Każdy wiedźmin posiada magiczny amulet, który ostrzega przed obcą magią i niebezpieczeństwem, stanowi także znak rozpoznawczy oraz cechowy.

Opowiadania

Cykl wiedźmiński (jeszcze wówczas nie planowany przez autora) zaczął się jako seria opowiadań, pierwotnie publikowanych na łamach miesięcznika "Fantastyka". Były głównie nowymi wersjami znanych legend i baśni (nazywanymi wersjami postmodernistycznymi; sam autor w wywiadach twierdzi, że pisząc opowiadania jako metodę twórczą wybrał euhemeryzację baśni).

Pierwszym z nich było opowiadanie pt. Wiedźmin z grudnia 1986 roku, napisane na konkurs "Fantastyki", w którym zajęło III miejsce (I miejsce - Wróciłeeś Sneogg, wiedziałam... Marka S. Huberatha).

Kolejne opowiadanie pt. Droga, z której się nie wraca (niezwiązane bezpośrednio z samym Geraltem) ukazało się w sierpniowym numerze pisma w 1988 roku. Początkowo, autor nie chciał nawiązywać w nim do cyklu ze świata wiedźmina, jednak kiedy cykl ten zaczął powstawać, pojawiły się w nim nawiązania do fabuły tego opowiadania. Jak wspomina pisarz, kiedy Droga, z której się nie wraca po raz pierwszy ukazała się na łamach "Fantastyki", zostały tam dokonane pewne poprawki redaktorskie bez zgody samego Sapkowskiego.

Pierwsze cztery opowiadania o Geralcie oraz Droga, z której się nie wraca, ukazały się w zbiorze opowiadań Wiedźmin, który został opublikowany nakładem wydawnictwa REPORTER. Później wszystkie piętnaście opowiadań wiedźmińskich ukazało się w dwóch zbiorach wydawnictwa superNOWA - Ostatnie życzenie oraz Miecz przeznaczenia. Dwa opowiadania pośrednio związane z cyklem - Droga, z której się nie wraca oraz Coś się kończy, coś się zaczyna (opowiadanie-żart, opublikowane w 1994 w fanzinie "Czerwony Karzeł", mylnie odczytywane przez niektórych jako "alternatywne zakończenie sagi o wiedźminie") znaleźć można w zbiorze Coś się kończy, coś się zaczyna.

W 2002 roku, nakładem wydawnictwa Libros, zostały wydane dwa tomy opowiadań Opowieści o wiedźminie 1 i Opowieści o wiedźminie 2 zawierające 15 opowiadań jako zestawienie dziejów Geralta.

Zbiory opowiadań

• Wiedźmin (Reporter 1990) (wszystkie opowiadania z tego zbioru zawarte są też w trzech zbiorach wydawnictwa SuperNOWA)
• Ostatnie życzenie (SuperNOWA 1993)
• Miecz przeznaczenia (SuperNOWA 1992)
• Coś się kończy, coś się zaczyna (SuperNOWA 2000) (zawiera dwa opowiadania luźno związane z cyklem wiedźmińskim)

Saga o wiedźminie

• Krew elfów (SuperNOWA 1994)
• Czas pogardy (SuperNOWA 1995)
• Chrzest ognia (SuperNOWA 1996)
• Wieża Jaskółki (SuperNOWA 1997)
• Pani Jeziora (SuperNOWA 1999)

Wiedźmini z cyklu wiedźmińskiego 

• Geralt z Rivii
• Eskel
• Vesemir
• Lambert
• Coën z Poviss

Cirilla - została przeszkolona w wiedźmińskim stylu walki, ale nie była poddana Próbie Traw.

Geralt z Rivii

Geralt z Rivii - fikcyjna postać, wiedźmin, bohater powieści i opowiadań Andrzeja Sapkowskiego oraz opartych na nich produkcji: komiksów, filmu i serialu telewizyjnego, gry komputerowej. Jego losy i przygody zostały spisane w kilku tomach opowiadań oraz liczącej sobie pięć tomów Sadze o wiedźminie. W filmie Wiedźmin, Geralt grany był przez Michała Żebrowskiego. W polskiej edycji gry komputerowej Wiedźmin głosu postaci Geralta użycza Jacek Rozenek.

Geralt, zwany Białym Wilkiem (w Starszej Mowie Gwynbleidd), był dzieckiem czarodziejki Visenny oraz (prawdopodobnie) wojownika imieniem Korin (bohaterowie opowiadania Droga, z której się nie wraca, choć co do ojca autor pewności nie pozostawia). Krótko po narodzinach został zabrany przez swoją matkę do Wiedźmińskiego Siedliszcza - Kaer Morhen (w Starszej Mowie Caer a'Muirehen, czyli "Warownia Starego Morza"). Po przebyciu licznych mutacji podczas Próby Traw i Zmian, uzyskał praktycznie nadludzkie możliwości fizyczne i psychiczne (lepszy refleks, szybkość, siła czy ostrzejszy słuch), i ukończeniu szkolenia pozwalające mu być wiedźminem, ruszył w świat na swoim koniu (każdego jakiego posiadał nazywał Płotka) jako najemny łowca potworów, przeżywając liczne przygody.

Wiek 

Geralt ma prawie 100 lat, choć wygląda na mężczyznę około trzydziestoletniego.

Imię

Pierwotnie chciał przedstawiać się nazwiskiem Geralt Roger Eryk du Haute-Bellegarde, aczkolkwiek pomysł ten wybił mu z głowy jego mentor - wiedźmin Vesemir. Poradził mu, aby ciągnął losy z różnymi dźwięcznymi nazwami (Geralt opowiada o tym pod koniec Chrztu Ognia, nie wiadomo jednak, czy mówi poważnie czy jedynie kpi z wampirzego wieloczłonowego nazwiska Regisa oraz Nilfgaardzkiego nazwiska Cahira). Ostatecznie zostaje jednak pasowany zgodnie ze swoim wylosowanym przydomkiem, przez królową Rivii, Meve, za obronę mostu na Jarudze (ostatnie strony Chrztu Ognia). Czasem jego imię wymawiane jest jako "Gerald".

Geralt twierdził, że pochodzenie wybrał sobie, aby wzbudzić zaufanie u ludzi - z tego samego powodu nauczył się też rivskiego akcentu. W jednej książek w chwili szczerości wyznaje, że uczynił to także aby móc identyfikować się z jakimkolwiek miejscem.

Losy Geralta 

Geralt nie wierzył w przeznaczenie - dlatego chcąc sprawdzić jego moc, zażądał, zgodnie z wiedźmińską tradycją, nienarodzonego dziecka Pavetty i księcia Dunego. Gdy okazało się, że dzieckiem była dziewczynka, nie zabrał go jednak. Mimo to, gdy 3 razy jego los związał się z Ciri, zaopiekował się dziewczynką i pokochał ją jak własną córkę.

Jego najlepszym przyjacielem był bard Jaskier, a kochanką i miłością życia czarodziejka Yennefer, z którą żeni się w luźno nawiązującym do Sagi opowiadaniu "Coś się kończy, coś się zaczyna".

W grze komputerowej dowiadujemy się, że Geralt zginął w roku 1265 w Rivii przebity widłami przez jakiegoś chłopa. Powrócił do życia 5 lat później. Jednak, jak sam autor sagi o wiedźminie stwierdził na spotkaniu autorskim Nordkon 2008 - "gra komputerowa nie jest oficjalną kontynuacją książki".

Eskel - postać fikcyjna, występująca w sadze o wiedźminie autorstwa Andrzeja Sapkowskiego. W grze komputerowej Wiedźmin głos pod Eskela podkłada Piotr Warszawski.

Vesemir - postać fikcyjna występująca w sadze o wiedźminie autorstwa Andrzeja Sapkowskiego

W filmie Wiedźmin Vesemir, grany przez Jerzego Nowaka, zamiast wiedźmina stał się kapłanem.

Lambert - postać fikcyjna, występująca w sadze o wiedźminie autorstwa Andrzeja Sapkowskiego
Lambert był w czasie akcji Sagi najmłodszym z wiedźminów przebywających w Kaer Morhen. Chłodny, opryskliwy (szczególnie wobec Triss Merigold). Prowadził fizyczne szkolenia Ciri. Pojawia się w jej wizji na pustyni Korath, prowadzony na szafot.

Cirilla

Cirilla
Twórca	Andrzej Sapkowski
Grany przez	Marta Bitner (film)
Informacje
Imię i nazwisko	Cirilla Fiona Elen Riannon
Przydomek	Ciri, Jaskółka, Lwiątko, Falka

Cirilla Fiona Elen Riannon (zdr. Ciri, zwana też Jaskółką, w Starszej Mowie Zireael) – jedna z głównych postaci cyklu powieści i opowiadań z gatunku fantasy, autorstwa Andrzeja Sapkowskiego, o przygodach wiedźmina Geralta.

Biografia

Ciri urodziła się w 1249 roku^[1] najprawdopodobniej podczas święta Belleteyn. Była księżniczką Cintry, córką Pavetty i Duny'ego (Jeża z Erenwaldu), wnuczka królowej Calanthe. Myślała, że jej rodzice zginęli podczas sztormu (ojciec przeżył). Lata młodości spędziła w Cintrze i na Wyspach Skellige w otoczeniu dworu swojej babki, jednak nie przeszkadzało jej to w kontaktach z dziećmi zwyczajnych mieszkańców królestwa.

Jest legendarnym dzieckiem-niespodzianką, została obiecana wiedźminowi Geraltowi. Podczas zniszczenia Cintry została uratowana (z zamiarem uprowadzenia) przez nilfgaardzkiego rycerza Cahira, któremu ostatecznie ucieka. Powojenna zawierucha doprowadza ją do tułaczki po krainie Sodden.

Ostatecznie Geralt odnajduje księżniczkę i zabiera ją do Kaer Morhen, gdzie z pomocą Vesemira, Lamberta, Coëna i Eskela udziela jej wiedźmińskiego wykształcenia. Nie zostaje jednak poddana Próbie Traw. Przypadkowo ujawniony potężny potencjał magiczny i wieszczy, zmusza wiedźminów do sprowadzenia Triss Merigold, która rozpoczyna magiczną edukację Jaskółki.

Konieczność zapewnienia jej kontaktów z rówieśnikami prowadzi do oddania ją na wychowanie w świątyni Matki Ziemi w Ellander. Jej mistrzynią zostaje członkini rady czarodziejów Yennefer z Vengerbergu, prywatnie blisko związana z wiedźminem Geraltem. Zabrana przez Yennefer do szkoły czarodziejek na Wyspie Thanedd, jest świadkiem puczu zorganizowanego przez Vilgefortza, skąd udaje jej się uciec przez niestabilny, a przez to niebezpieczny, portal Wieży Mewy.

Portal przenosi ją na pustynię Korath, gdzie niemal ginie z głodu i wycieńczenia. Wyrzeka się wówczas swojej magicznej mocy, odzyskując ją jednak później. Odnaleziona przez łowców niewolników, zwanych Łapaczami, umyka im wraz z członkiem bandy Szczurów, do których dołącza. Tam poznaje Mistle, też rozbójniczkę, z którą nawiązuje romans. Dziewczyny zrobiły sobie takie same tatuaże - czerwone róże na wewnętrznej stronie uda. Pobyt u Szczurów odmienia jej charakter. Ciri wyzbywa się oporów przed zabijaniem, życie traci wartość w jej oczach.

W trakcie egzekucji Szczurów dokonanej przez Leona Bonharta Ciri zostaje oszczędzona, aby stać się gladiatorką Bonharta doceniającego jej umiejętności. Po raz wtóry udaje jej się zbiec, mimo rozległych ran. Ukrywa się w chacie pustelnika Vysogoty, który kuruje ją przez około miesiąc.

Zbliżająca się obława zmusza ją do opuszczenia pustelni, w trakcie pościgu zabija prześladujących ją agentów nilfgaardzkiego wywiadu oraz Rience'a. Ściga ją również Bonhart, który przerasta możliwości Ciri, udaje się jej osiągnąć Tor Zireael, mityczną Wieżę Jaskółki o której myślano, że została zniszczona (chroni ją najwyraźniej potężna elfia magia).

Wieża okazuje się portalem, przez który dzięki swym niesamowitym zdolnościom magicznym Ciri ucieka do innego świata. Dowiaduje się, że była tam wyczekiwana przez elfy, które żądają od niej jej dziecka poczętego z ich królem. Według przepowiedni dziecko to, dzięki tzw. genowi Lary, ma być potężną istotą władającą czasem i przestrzenią. Ciri pragnie powrotu do swego świata więc zgadza się, ale mimo wielokrotnych prób król nie jest w stanie "dopełnić" aktu. Po śmierci króla Ciri, wraz ze swoją wierną klaczą Kelpie, ucieka przy pomocy jednorożca, którego uratowała na pustyni Korath. Okazuje się, że Ciri również posiada potężną moc, która pozwala jej podróżować przez czasy i światy. Rozpaczliwie stara się trafić do swojego czasu i świata ścigana przez okrutnych Czerwonych Jeźdźców - wojowników elfów. W końcu dzięki czarodziejce z przyszłości, Nimue, udaje jej się trafić do swojego świata. Trafia do ponurego zamczyska Stygga gdzie Vilgefortz więzi Yennefer. Uwolniona przez Geralta wpada w ręce cesarza Nilfgaardu, Emhyra var Emreis, który zawsze usiłował ją schwytać. W rozmowie z Geraltem okazuje się że cesarz to ojciec Ciri. Poruszony płaczem córki pozwala jej odejść wraz z Yennefer i Geraltem. Niedługo potem Geralt zostaje ciężko raniony podczas pogromu w Rivii, a próbująca mu pomóc Yennefer omal nie umiera z wyczerpania. Ciri używa swych sił po raz ostatni ratując ich i odsyłając do innego świata, lecz sama musi również uciekać. Po odesłaniu do innego świata Geralta, Ciri trafia do krainy króla Artura. Dziewczynka nad jeziorem poznaje młodego rycerza Galahada i razem z nim rusza do zamku króla Artura. Ciri pojawia się jeszcze w opowiadaniu "Coś się kończy, coś się zaczyna" napisanym przez Andrzeja Sapkowskiego w 1993 r. Bierze w nim udział w ślubie Geralta i Yennefer.

Charakter 

Mimo swojego młodego wieku Ciri świetnie radzi sobie z mieczem osiągając przy tym sprawność niemalże wiedźminów, mimo że nie przeszła Próby Traw. Przedstawiana jest jako osoba silna, zdecydowana i niezależna. Wykształcenie otrzymane w świątyni Melitele sprawia, że dość dobrze posługuje się Starszą Mową. Jest inteligentna i bystra, choć nieco niecierpliwa. Ciri to osoba lojalna, bardzo ceni sobie przyjaźń, szczególnie Geralta. W trakcie cyklu dojrzewa, dorośleje, zmieniając się z małej dziewczynki w kobietę.

Coën z Poviss

Herb poviss miasto wkturym narodził się Coen

Coën - fikcyjna postać występująca w sadze o wiedźminie autorstwa Andrzeja Sapkowskiego